ให้ความรู้เกี่ยวกับก๊าซมีเทน

การค้นพบนี้ทำให้กระบวนการที่ซับซ้อนและหลากหลายมีเธน ซึ่งปัจจุบันเป็นก๊าซเรือนกระจกที่แพร่หลายมากเป็นอันดับสามรองจากคาร์บอนไดออกไซด์และไอน้ำ เข้าสู่ชั้นบรรยากาศในระดับที่นักวิทยาศาสตร์สามารถนำไปใช้ได้ คริสเตียน กูดาสซ์ ผู้ร่วมวิจัยอธิบาย ในภาควิชานิเวศวิทยาและชีววิทยาวิวัฒนาการของพรินซ์ตัน ในระบบน้ำจืด มีเทนเกิดขึ้นเนื่องจากจุลินทรีย์ย่อยสารอินทรีย์ ซึ่งเป็นกระบวนการที่เรียกว่า "เมทาโนเจเนซิส" กระบวนการนี้ขึ้นกับปัจจัยด้านอุณหภูมิ เคมี กายภาพ และระบบนิเวศ ซึ่งอาจรบกวนนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานเพื่อสร้างแบบจำลองว่าระบบต่างๆ ของโลกจะมีส่วนร่วมและตอบสนองต่ออนาคตที่ร้อนขึ้นได้อย่างไร การค้นพบของนักวิจัยชี้ให้เห็นว่าการปล่อยก๊าซมีเทนจากระบบน้ำจืดมีแนวโน้มสูงขึ้นตามอุณหภูมิโลก Gudasz กล่าว แต่การไม่ทราบขอบเขตของ ก๊าซมีเทน จากระบบนิเวศที่กระจายตัวเป็นวงกว้าง เช่น ทะเลสาบ หนองน้ำ หนองบึง และนาข้าว ทำให้เกิดช่องว่างที่ชัดเจนในการคาดการณ์สภาพภูมิอากาศ Gudasz กล่าวว่า "ระบบน้ำจืดที่เราพูดถึงในเอกสารของเราเป็นองค์ประกอบสำคัญต่อระบบภูมิอากาศ "มีหลักฐานมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าพวกมันมีส่วนร่วมในการปล่อยก๊าซมีเทน ก๊าซมีเทนที่เกิดจากระบบน้ำจืดตามธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้นจะเพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิ" เพื่อให้วิธีที่ง่ายและแม่นยำสำหรับผู้สร้างแบบจำลองสภาพภูมิอากาศในการอธิบายถึงการเกิดเมทาโนเจเนซิส Gudasz และผู้ร่วมเขียนของเขาได้วิเคราะห์การวัดอุณหภูมิและการปล่อยก๊าซมีเทนเกือบ 1,600 รายการจากระบบนิเวศน้ำจืด 127 แห่งทั่วโลก นักวิจัยพบว่าผลทั่วไปเกิดขึ้นจากการศึกษาเหล่านั้น: การเกิดมีเทนในน้ำจืดจะเติบโตได้ดีในอุณหภูมิสูง นักวิจัยรายงานว่าการปล่อยก๊าซมีเทนที่อุณหภูมิ 0 องศาเซลเซียสจะเพิ่มขึ้น 57 เท่าเมื่ออุณหภูมิสูงถึง 30 องศาเซลเซียส สำหรับผู้ที่มีแนวโน้มที่จะสร้างแบบจำลองนี้ ผลลัพธ์ของนักวิจัยได้แปลให้ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิที่ 0.96 อิเล็กตรอนโวลต์ (eV) ซึ่งเป็นข้อบ่งชี้ถึงความไวต่ออุณหภูมิของระบบนิเวศที่ปล่อยก๊าซมีเทน Gudasz กล่าวว่า "เราทุกคนต้องการคาดการณ์เกี่ยวกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและผลกระทบต่อภาวะโลกร้อน" "การมองข้ามมาตราส่วนเหล่านี้และจำกัดขอบเขตตามที่เรามีในบทความนี้จะช่วยให้เราสามารถคาดการณ์ได้ดีขึ้น"