เหตุการณ์ไฟไหม้

'ไฟเดินทาง' ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ซึ่งเดินทางภายในส่วนต่าง ๆ ของอาคารขนาดใหญ่แทนที่จะลุกท่วมทั้งห้องในคราวเดียว สามารถสร้างความเสียหายต่อโครงสร้างอย่างน้อยที่สุดและอาคารอาจพังทลายได้เช่นเดียวกับไฟทั่วไป มีแนวโน้มที่จะแพร่หลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีเชื้อเพลิงเพียงพอและประตูและผนังภายในที่น้อยลง เช่น สำนักงานและโกดังแบบเปิดโล่ง วิศวกรโครงสร้างออกแบบอาคารให้รอดพ้นจากเหตุ ไฟไหม้ โดยใช้หลักเกณฑ์ เช่น ไฟมาตรฐานและไฟพารามิเตอร์ยูโรโค้ด การใช้หลักเกณฑ์เหล่านี้มักจะมุ่งเน้นไปที่ไฟที่ลุกลามทั้งห้องในคราวเดียว ซึ่งเรียกว่าไฟวาบไฟ งานวิจัยชิ้นใหม่นี้ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารFire Technologyในวันนี้ แสดงให้เห็นว่าพื้นที่เปิดโล่งยังเสี่ยงต่อการเกิดไฟลุกลาม ซึ่งเป็นประเภทไฟที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ซึ่งจะเผาไหม้ภายในพื้นที่และเคลื่อนที่ไปทั่วทั้งชั้นเมื่อเวลาผ่านไป ศาสตราจารย์ Guillermo Rein ผู้เขียนบทความอาวุโสจากภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกลของ Imperial กล่าวว่า "การทดลองไฟก่อนหน้านี้พบว่าการออกแบบป้องกันไฟวาบไฟเป็นกุญแจสำคัญสำหรับอาคารที่มีพื้นที่ขนาดเล็กคั่นด้วยผนังและประตู อย่างไรก็ตาม ขณะนี้วิศวกรโครงสร้างกำลังออกแบบให้เปิดโล่งขนาดใหญ่ -วางแผนพื้นที่ให้บ่อยขึ้น สิ่งสำคัญคือต้องทำความเข้าใจให้ดียิ่งขึ้นว่าไฟทำงานอย่างไรในพื้นที่เหล่านี้ "เราพบว่าอาคารที่มีแปลนเปิดอยู่จริง ๆ แล้วเสี่ยงต่อการเกิดไฟลุกลาม แต่ไฟประเภทนี้ยังไม่หนักเท่ากับไฟวาบไฟเมื่อออกแบบอาคาร เราต้องการให้วิศวกรเข้าใจว่าการป้องกันไฟที่เดินทางเข้ามานั้นสำคัญพอ ๆ กับการป้องกัน เมื่อเทียบกับไฟทั่วๆ ไป เมื่อพิจารณาจากไฟทั้ง 2 ประเภท วิศวกรสามารถมั่นใจได้ว่ากำลังพิจารณาสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด" ไฟเดินทาง หลักเกณฑ์ทางวิศวกรรมแบบดั้งเดิมสำหรับการประเมินความปลอดภัยจากอัคคีภัยในอาคารใหม่นั้นขึ้นอยู่กับการทดลองเชิงสังเกตของการเปลี่ยนแปลงของไฟในห้องที่เล็กกว่า 100 ตร.ม. การทดลองเหล่านี้นำไปสู่ข้อสันนิษฐานว่าไฟวาบไฟควรเป็นวัตถุประสงค์หลักในการออกแบบโครงสร้างเพื่อป้องกันไฟ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีการทดลองในห้องขนาดใหญ่ ความสำคัญที่เป็นไปได้ของไฟที่เดินทางเข้าไปในห้องขนาดใหญ่นั้นไม่เป็นที่เข้าใจ เพื่อทดสอบไฟที่กำลังเดินทาง นักวิจัยของอิมพีเรียลได้ออกแบบการทดลองไฟในห้องขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา ซึ่งรู้จักกันในชื่อ x-ONE พวกเขาใช้อาคารฟาร์มคอนกรีตเปิดโล่งขนาด 380 ตร.ม. ที่ไม่ได้ใช้แล้วในโปแลนด์ พวกเขาเริ่มจุดไฟที่ปลายด้านหนึ่งและวัดพฤติกรรมของมันเมื่อมันลุกลามไปทั่วห้องที่มีความยาว 35.5 เมตร ก่อนดำเนินการดังกล่าว พวกเขาใช้การป้องกันอัคคีภัยกับเสาเพื่อป้องกันความเสียหายของโครงสร้างและวางเชื้อเพลิงไว้เพื่อดับไฟ ภายในเวลา 12 นาที ไฟได้ลุกลามไปตามความยาวของห้อง และเพิ่มความเร็วจาก 0.33 เป็น 16.7 เซนติเมตรต่อวินาทีตามขนาดของไฟที่เพิ่มขึ้น มันไหม้หลังจาก 25 นาที แม้จะมีขนาดเพิ่มขึ้น แต่ไฟก็ไม่ถึงจุดวาบไฟ นักวิจัยรายงานว่าไดนามิกของไฟที่สังเกตระหว่าง x-ONE นั้นแตกต่างอย่างมากจากไดนามิกของไฟที่รายงานในไฟแช็กขนาดเล็กในการศึกษาก่อนหน้านี้ การค้นพบนี้ยังท้าทายการเกิดไฟวาบหวิวในฐานะสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดในการออกแบบอาคาร พวกเขากล่าวว่าสิ่งนี้เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการทดลองเพิ่มเติมในห้องขนาดใหญ่เพื่อทำความเข้าใจพลวัตของไฟในที่โล่งและปรับปรุงการออกแบบที่ปลอดภัยของอาคารสมัยใหม่ต่อไป ดร. Egle Rackauskaite ซึ่งเป็นหัวหน้างานในขณะที่อยู่ที่แผนกวิศวกรรมเครื่องกลของ Imperial และตอนนี้อยู่ที่ Arup กล่าวว่า "แม้จะขาดการศึกษาขั้นสูง แต่ไฟที่ลุกไหม้ก็ยังถูกตรวจพบในเหตุการณ์จริง ตัวอย่างเช่น ในตึก World Trade Center หลังการโจมตีเมื่อวันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2544 อย่างไรก็ตาม แทบไม่มีการศึกษาไฟเหล่านี้บนพื้นฐานการทดลองเลย ขณะเดียวกัน โครงสร้างสมัยใหม่บางแห่งมีพื้นที่เปิดโล่งซึ่งใหญ่กว่าการทดลองไฟแบบแยกส่วนที่ใหญ่ที่สุดที่ดำเนินการจนถึงปัจจุบันถึง 50 เท่า เน้นช่องว่างความรู้ที่สำคัญในการออกแบบวิศวกรรมอัคคีภัยซึ่งจะต้องได้รับการแก้ไขด้วยการวิจัยเพิ่มเติม"